Sofia -como volo podería explicar eu- é etérea, gasosa. Non se lle pode tocar. Porén, curiosamente, pode chegar queimar.
Sofía, ás veces, é un pouco pesada, sobre todo cando vai chea, porque pesa, pero dálle folgos ao Sixto, axúdao a vivir, a respirar aire puro. Necesítaa.
Ten o pelo longo e dálle constantemente ao Sixto no nariz. A el encántalle, élle moi bo.
Onte sacouna a pasear por primeira vez. Levouna ás costas, nunha mochila tapadiña. Facían unha boa parella, unha gran parella. Presentóullela ao Pepe e á Montse. Estivo moi agradábel toda a noite e a cara do Sixto parecia outra. De feito, cando non está coa Sofía nótaselle.
Benvida aos Toleirans, Sofía!
Á dereita: o Sixto levando ás costas a Sofia na mochila.
Á essquerda: a nodriza da Sofía, a que lle dá de comer.
"Se no mes de novembro sen abrigo vas, ou mui pobre es ou mui mal estás."
Ningún comentario:
Publicar un comentario