RAMÓN CONDE

Porta da entrada do Centro Cultural

Do 6 de setembro ao 11 de novembro, no centro cultural da Deputación de Ourense,  o escultor Ramón Conde* presenta unha serie de rostos con diferentes expresións. Alá estivemos o Artur/Xulio/Armengol/Yamique e mais eu, a desfrutar da exposición. Algunhas figuras aparecen asociadas a espellos cóncavos e convexos, que as distorsionan  e que che obrigan a interpretar as figuras manipuladas a través deles. Hai tamén composicións en que unha figura está diante doutra e mesmo parecen que teñen algo en común, aínda que sexan opostas. A maioría das caras sonvos gordechas e grandes. Tamén os corpos dos seus debuxos o son. Son todos moi exuberantes.

Foivos ben agradábel coñecer un novo artista galego, e aproveito para presentalo ao grupo.

(*)  Cando iamos indo para a exposición, o Artur/Xulio/Armengol/Yamique díxome que coñecía persoalmente o Ramón, que eran da mesma quinta e fixeran  a mili xuntos: "Xa daquela tiña moito xeito para debuxar, de modo que fixo un retrato de cada un dos compañeiros da compañía e regalóullelo a todos, a cada un o seu. A todos menos a un..., a min, porque non lle daba saído o debuxo da miña cara. Non gustou dun que fixo e rompeuno, non mo deu. Que lle queres, díxome que a miña cara non lle era nada boa de facer. Fun o único que non tivo o seu retrato".

Así che é a vida, meu queridiño. Ás veces, teres unha cara difícil castígate de tal maneira que acabas por non ter obras de arte na casa...

"Trinta días ten novembro, con abril, xuño e setembro; vinte e oito leva un; e os outros trinta un"