A MATANZA

Esta semana estivemos de matanza. 
Matamos o sábado á mañá, un porco grande (140 quilos) que saíu moi bo, moi magroso.

A copiña de licor café e o biscoito, para celebrarmos a matanza.

Axudáronnos, como sempre, os nosos primos de Guntimil (a matanza sen eles creo que sería imposíbel de facer, saben tanto...!). Tamén viñeron os das Curuxeiras, que teñen moi boa disposición para todo e axudan no que fixer falta: estremar as tripas, encher os chourizos, etc.

Acabados de facer.

O primeiro lareiro con chourizos.

Penso que fixemos todos as cousas típicas da matanza: as filloas, probar a freba (ou o raxo, como lle chaman noutras zonas) con pan cocido polo noso querido veciño o Nito, os roxóns, gardar o pingo, viño quente con azucre o día que enchemos os chourizos, e comer o fígado cos cachelos, empanada de zorza, a costela da desfeita, o arroz da soá...

O teito da cociña dos chourizos, ben cheo.

Pasámolo moi ben, que é do que se trata nesta festa.
A matanza é moita riqueza e abundancia.